Rys historyczny[edytuj | edytuj kod]W XIX wieku w Stanach Zjednoczonych były popularne walki psów, które specjalnie do tych celów hodowano i selekcjonowano. Szukając lepszych psów bojowych robotnicy z Bostonu krzyżowali angielskie buldogi bojowe z białymi terierami angielskimi, które obecnie są rasą wymarłą. Później do hodowli bostonów dodano jeszcze domieszkę krwi buldogów francuskich. Rasa uznana została przez Amerykański Związek Kynologiczny w 1893 roku[1].
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]Umaszczenie pręgowane lub czarne z białymi zaznaczeniami. Delikatny włos łatwy do pielęgnacji.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]Łatwo adaptuje się do zmieniających warunków otoczenia, towarzyski i tolerancyjny wobec dzieci (o ile nie są zbyt napastliwe.) Czujny, bez nadmiernej skłonności do szczekania , bardzo przywiązuje się do swych domowników , lecz jest psem jednego właściciela - jest jemu bezgranicznie oddany.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]Pies towarzyszący i reprezentacyjny.
Popularność[edytuj | edytuj kod]Dziś ta rasa jest popularniejsza w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, skąd importuje się osobniki, aby odświeżyć hodowle wEuropie.
Przypisy
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Szata i umaszczenie[edytuj | edytuj kod]Umaszczenie pręgowane lub czarne z białymi zaznaczeniami. Delikatny włos łatwy do pielęgnacji.
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]Łatwo adaptuje się do zmieniających warunków otoczenia, towarzyski i tolerancyjny wobec dzieci (o ile nie są zbyt napastliwe.) Czujny, bez nadmiernej skłonności do szczekania , bardzo przywiązuje się do swych domowników , lecz jest psem jednego właściciela - jest jemu bezgranicznie oddany.
Użytkowość[edytuj | edytuj kod]Pies towarzyszący i reprezentacyjny.
Popularność[edytuj | edytuj kod]Dziś ta rasa jest popularniejsza w Stanach Zjednoczonych i Kanadzie, skąd importuje się osobniki, aby odświeżyć hodowle wEuropie.
Przypisy
- ↑ Skocz do:1,0 1,1 1,2 1,3 David Taylor: Księga psów. s. 106-107.
- ↑ Skocz do:2,0 2,1 Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 357.
- Skocz do góry↑ Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. s. 199.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 89. ISBN 83-7073-122-8.
- Ammy Marder, Debra Horwitz: Nasz pies. Poradnik dla właścicieli psów. Warszawa: Książka i Wiedza, 1999. ISBN 83-05-13030-4.
- David Taylor: Księga psów. Warszawa: Świat Książki, 1995. ISBN 83-7129-102-7.