Rys historyczny
Istnieją różne wersje dotyczące powstania rasy. Jedna z nich mówi, że rasa wywodzi się od bullterrierów, psów wyhodowanych do walki z bykami. AKC, a następnie FCI uznały rasę staffordshire terrier w 1936 roku. W 1972 roku nazwę zmieniono na american staffordshire terrier.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]Budowa[edytuj | edytuj kod]American staffordshire terrier robi wrażenie psa o dużej sile w stosunku do swojego ciężaru i wzrostu. Jest to pies mocny, umięśniony, a zarazem zwinny, czujny na sygnały otoczenia. Jest zwarty, o niezbyt długich kończynach, nie podkasany.
Głowa młodej suki
Kopiowane ucho u młodej suki rasy american staffordshire terrier
Użytkowość
American staffordshire terrier współcześnie jest wykorzystywany jako pies rodzinny. Zaliczany do psów obronnych[2].
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]American staffordshire terrier jest dynamicznym, odważnym i energicznym zwierzęciem, stąd ma on dużą potrzebę ruchu. Ułożenie tego silnego psa polega na podporządkowaniu go przewodnikowi od szczenięcia. Ma on skłonność do bójek ze względu na pierwotne przeznaczenie, toteż szczenięta należy od początku uczyć przyjaznych kontaktów z innymi psami. Amstaffy wymagają bliskiego kontaktu z właścicielem.
Popularność
American staffordshire terrier w Polsce pojawił się niedawno, na początku lat 90. Mimo tego, w szybkim czasie zdobył dużą popularność, co spowodowało powstanie wielu hodowli, sprzedających psy nieposiadające rodowodów.
Ciekawostki
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Istnieją różne wersje dotyczące powstania rasy. Jedna z nich mówi, że rasa wywodzi się od bullterrierów, psów wyhodowanych do walki z bykami. AKC, a następnie FCI uznały rasę staffordshire terrier w 1936 roku. W 1972 roku nazwę zmieniono na american staffordshire terrier.
Wygląd[edytuj | edytuj kod]Budowa[edytuj | edytuj kod]American staffordshire terrier robi wrażenie psa o dużej sile w stosunku do swojego ciężaru i wzrostu. Jest to pies mocny, umięśniony, a zarazem zwinny, czujny na sygnały otoczenia. Jest zwarty, o niezbyt długich kończynach, nie podkasany.
Głowa młodej suki
Kopiowane ucho u młodej suki rasy american staffordshire terrier
- Głowa: Średniej długości, dobrze wysklepiona. Czaszka szeroka. Wyraźnie widoczne mięśnie policzkowe. Stop wyraźnie zaznaczony, uszy osadzone wysoko.
- Uszy: Mogą być cięte lub nie. Preferowane są uszy niecięte, które powinny być krótkie, załamane w płatek róży, lub wysoko załamane do przodu. Uszy wyraźnie obwisłe stanowią wadę.
- Oczy: Ciemne, okrągłe, głęboko osadzone, szeroko rozstawione. Powieki nie mogą być różowe.
- Kufa: Średniej długości, w części górnej zaokrąglona, o linii wyraźnie opadającej pod oczami. Szczęki silnie zarysowane. Szczęka dolna powinna być mocna, zdolna do silnego chwytu.
- Wargi: Równe i zwarte, bez odcinków obwisłych.
- Uzębienie: Górne siekacze dotykają zewnętrznej powierzchni siekaczy dolnych.
- Trufla: Zdecydowanie czarna.
- Szyja: Ciężka, nieco wygięta, zwężająca się od łopatek ku nasadzie głowy. Średniej długości. Nie ma podgardla.
- Tułów: Ramiona silne i umięśnione. Szerokie, ukośnie osadzone łopatki.
- Klatka piersiowa: Żebra dobrze wysklepione, szerokie i płaskie, dobrze związane między sobą. Kończyny przednie rozstawione, aby umożliwić rozwój szerokiej i głębokiej klatki piersiowej.
- Ogon: stosunkowo krótki w proporcji do rozmiarów psa, nisko osadzony, wyraźnie zwężający się ku cienkiemu wierzchołkowi. Nie zawinięty, nie powinien być noszony powyżej grzbietu. Nigdy cięty.
- Kończyny:
- Kończyny przednie: proste, o silnym, zaokrąglonym kośćcu. Pionowe śródręcze. Brak najmniejszego wygięcia ku przodowi.
- Kończyny tylne: dobrze umięśnione, o wydłużonych stopniowo zwężających się podudziach, nie wykrzywione ani do środka, ani na zewnątrz. Łapy średniej wielkości, zwarte i dobrze wysklepione.
- Ruch: elastyczny, bez kołysania się, nietoczący. W kłusie ruch symetryczny (nieskośny).
- Szata: sierść krótka, przylegająca, twarda w dotyku i lśniąca.
- Maść: Dopuszczalne wszelkie typy umaszczenia, jednolite, kolorowe, i łaciate, choć umaszczenie jednolicie białe, z ponad 80% przewagą bieli, czarne podpalane brązem i wątrobiane nie znajduje uznania.
Użytkowość
American staffordshire terrier współcześnie jest wykorzystywany jako pies rodzinny. Zaliczany do psów obronnych[2].
Zachowanie i charakter[edytuj | edytuj kod]American staffordshire terrier jest dynamicznym, odważnym i energicznym zwierzęciem, stąd ma on dużą potrzebę ruchu. Ułożenie tego silnego psa polega na podporządkowaniu go przewodnikowi od szczenięcia. Ma on skłonność do bójek ze względu na pierwotne przeznaczenie, toteż szczenięta należy od początku uczyć przyjaznych kontaktów z innymi psami. Amstaffy wymagają bliskiego kontaktu z właścicielem.
Popularność
American staffordshire terrier w Polsce pojawił się niedawno, na początku lat 90. Mimo tego, w szybkim czasie zdobył dużą popularność, co spowodowało powstanie wielu hodowli, sprzedających psy nieposiadające rodowodów.
Ciekawostki
- W USA American staffordshire terrier może być rejestrowany w dwóch organizacjach kynologicznych jako american pit bull terier.
- Wielu hodowców pitbulli (zwłaszcza w USA) krzyżuje linie american staffordshire terriera i american pit bull terriera w celu poprawienia eksterieru.
- Pierwsze american staffordshire terriery w Polsce z USA pojawiły się w poznańskiej hodowli "Florida", która od 1990 roku hoduje psy w oparciu o amerykańską linię Woods[potrzebne źródło].
- W Wielkiej Brytanii istnieje zakaz posiadania oraz wwożenia pit bull terrierów, do których zaliczane są zarówno american pit bull terriery jak i american staffordshire terriery.
- We Francji od 1999 roku posiadacze tych psów muszą zadeklarować, że je posiadają w merostwie miejsca zamieszkania, gdzie należy wypełnić stosowną deklarację, muszą także posiadać ubezpieczenie oraz wyprowadzać psy na smyczy i w pełnym, zamkniętym kagańcu.
- ↑ Skocz do:1,0 1,1 Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. s. 159.
- Skocz do góry↑ Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. s. 64 i 66.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Alain Fournier: Ilustrowana encyklopedia psów rasowych. Warszawa: Carta Blanca. Grupa Wydawnicza PWN, 2012. ISBN 978-83-7705-179-5.
- Eva Maria Krämer: Rasy psów. Warszawa: Oficyna Wydawnicza MULTICO, 1998, s. 113. ISBN 83-7073-122-8.
- Magdalena Nowicka, Agnieszka Boczula: Psy obronne. Warszawa: Książka i Wiedza, 2001. ISBN 83-05-13030-4.